Terapia neurologopedyczna dzieci
- Home
- Terapia neurologopedyczna dzieci
Terapia neurologopedyczna
Jest specjalistyczną dziedziną, która integruje wiedzę z zakresu neurologii, logopedii oraz rozwoju dziecięcego. Stosowana jest w celu diagnozowania i leczenia zaburzeń komunikacyjnych spowodowanych uszkodzeniami mózgu lub opóźnieniami rozwoju. Skoncentrowana jest jednocześnie na wsparciu rozwoju mowy oraz umiejętności komunikacyjnych. Odgrywa również kluczową rolę w zapewnieniu dzieciom optymalnych szans na sukces edukacyjny i społeczny. W niniejszym artykule omówimy istotę terapii neurologopedycznej u dzieci, jej główne aspekty oraz zastosowania.
Diagnoza neurologopedyczna
Pierwszym etapem terapii neurologopedycznej u dzieci jest dokładna diagnoza i ocena funkcji prymarnych. Neurologopedzi przeprowadzają szczegółowy wywiad z rodzicami oraz odpowiednie do wieku i umiejętności testy diagnostyczne. Dzięki tej wiedzy, neurologopeda będzie mógł zrozumieć specyficzne trudności dziecka w zakresie rozumienia, a także nadawania mowy oraz szeroko pojętej komunikacji. Ocena obejmuje również baterię testów oceniających funkcje słuchowe, wzrokowe oraz inne aspekty związane z komunikacją.
Indywidualizacja terapii
Na podstawie diagnozy terapeuta mowy opracowuje spersonalizowany plan terapeutyczny, uwzględniający potrzeby i cele (krótko i długoterminowe) dla każdego dziecka. Indywidualizacja terapii jest kluczowa dla skuteczności procesu rehabilitacyjnego, ponieważ umożliwia dostosowanie metod i technik terapeutycznych do konkretnych potrzeb i możliwości dziecka.
Metody terapeutyczne
Terapia neurologopedyczna u dzieci wykorzystuje różnorodne metody i techniki, które są dostosowane do wieku, poziomu rozwoju oraz rodzaju zaburzeń. Niektóre z najczęściej stosowanych metod obejmują:
- Ćwiczenia artykulacyjne i fonacyjne: pomagają w poprawie klarowności mowy oraz jakości głosu poprzez naukę prawidłowej artykulacji dźwięków i słów.
- Trening rozumienia mowy: w zależności od potrzeb dziecka i rodzaju zaburzenia komunikacji językowej obejmuje m. in. ćwiczenia słuchowe mające na celu poprawę zdolności dziecka do rozumienia mowy (słów, zdań, dłuższych wypowiedzi). W terapii korzysta się również z materiału wyrazowo-obrazkowego czy materiałów dźwiękowych.
- Stymulacja językowa: neurologopedzi wykorzystują różnorodne techniki stymulacji językowej, takie jak historyjki obrazkowe, ilustracje sytuacyjne, opowiadania, a także zabawy słowne. Ćwiczenia te mają na celu rozwijania zrozumienia i ekspresji językowej u dzieci.
- Zabawy i gry językowe: interaktywne zabawy i gry stanowią bez wątpienia skuteczne narzędzie terapeutyczne. Motywują one dzieci do nauki oraz rozwijania umiejętności komunikacyjnych. Dzięki nim terapia nie kojarzy się z serią niechętnie wykonywanych ćwiczeń, ale jest okazją do zacieśniania relacji pomiędzy terapeutą a dzieckiem, co w konsekwencji przynosi ogrom korzyści terapeutycznych.
- Trening komunikacji alternatywnej i wspomagającej (AAC): w przypadku dzieci, które mają trudności w komunikowaniu się werbalnie, terapeuci mogą wprowadzić narzędzia i strategie wspomagające komunikację. Wykorzystuje się w tym celu narzędzia takie jak tablice komunikacyjne czy aplikacje AAC.
Kiedy terapia neurologopedyczna?
Terapia neurologopedyczna wykorzystywana jest w pracy z dziećmi z różnorodnymi zaburzeniami komunikacji językowej i zaburzeniami neurologicznymi, w przypadku m. in.:
- Opóźnionego rozwoju mowy: dzieci z opóźnieniem rozwoju mowy mogą wymagać wsparcia terapeutycznego w celu rozwinięcia umiejętności komunikacyjnych i językowych. Bezsprzecznie to właśnie język buduje nasz świat. Dzięki umiejętnościom komunikacyjnym możemy nie tylko lepiej się rozwijać i kształtować, ale też nawiązywać relacje i aktywnie uczestniczyć w społeczeństwie.
- Zaburzeń artykulacji, oddychania torem ustnym: dzieci z zaburzeniami artykulacyjnymi potrzebują terapii, która pomoże im w poprawie wyrazistości mowy i prawidłowej artykulacji głosek. Z pewnością istotny jest fakt, że przyczyną trudności artykulacyjnych bywają bardzo często zaburzenia miofunkcjonalne. W trakcie terapii dużą rolę odgrywają ćwiczenia z zakresu gryzienia, żucia i połykania (karmienie terapeutyczne).
- Afazji rozwojowej / niedokształceniu mowy o typie afazji: : afazja u dzieci może być spowodowana różnorodnymi przyczynami, takimi jak urazy mózgu czy schorzenia genetyczne. Terapia neurologopedyczna niewątpliwie może pomóc w poprawie zdolności komunikacyjnych u tych dzieci w zakresie nadawania i/lub rozumienia mowy.
- Zaburzeń ze spektrum autyzmu: terapia neurologopedyczna w tym przypadku ukierunkowana jest na rozwijanie umiejętności komunikacyjnych, społecznych oraz ekspresji emocji. Terapia obejmuje również ćwiczenia z zakresu wszystkich podsystemów języka, w zależności od indywidualnych potrzeb dziecka.
- Zaburzeń mowy i komunikacji u dzieci z zespołami wad genetycznych: podobnie jak w terapii dzieci ze spektrum autyzmu – metody i sposoby pracy dobierane są uwzględniając indywidualne predyspozycje dziecka. Celem terapii neurologopedycznej jest jednocześnie poprawienie jakości życia dziecka. Poprzez poprawę umiejętności językowych i komunikacyjnych, wzmacniana jest pewność siebie. Terapia stwarza możliwości do lepszego funkcjonowania wśród innych ludzi poprzez wspieranie komunikacji werbalnej bądź niewerbalnej (na zasadzie wspomagającej lub alternatywnej).
- Dysleksji/zagrożeniu dysleksją: terapia neurologopedyczna może wspierać dzieci z dysleksją (zagrożonych dysleksją) w rozwijaniu umiejętności czytania, pisania. Terapia neurologopedyczna wspiera proces zrozumienia tekstu pisanego. Obejmuje ćwiczenia stymulujące pamięć, uwagę i koncentrację.
Znaczenie terapii neurologopedycznej
Terapia neurologopedyczna odgrywa kluczową rolę w rozwoju umiejętności wyrażania siebie i komunikowania się u dzieci z różnorodnymi zaburzeniami. Dzięki zindywidualizowanym podejściom terapeutycznym oraz skutecznym metodom rehabilitacji, dzieci mają szansę na poprawę funkcji komunikacyjnych. A dodatkowo skuteczna komunikacja daje możliwość większej samodzielności oraz odnoszenia sukcesów w życiu społecznym i edukacyjnym. Wczesna interwencja neurologopedyczna może znacząco wpłynąć na poprawę jakości życia dziecka oraz zminimalizowanie trudności społecznych związanych z zaburzeniami komunikacyjnymi.