Terapia neurologopedyczna dorosłych

Terapia neurologopedyczna

Terapia neurologopedyczna jest specjalistycznym podejściem terapeutycznym, które integruje wiedzę z zakresu neurologii, logopedii, a także terapii mowy. Ta forma oddziaływania obejmuje przede wszystkim zindywidualizowane podejście. Terapia neurologopedyczna ma na celu poprawę zdolności językowych i komunikacyjnych jednostki. W niniejszym artykule przyjrzymy się istocie terapii neurologopedycznej, jej metodom oraz znaczeniu w procesie rehabilitacji osób z zaburzeniami neurologicznymi.

Rola terapii neurologopedycznej

Zaburzenia komunikacyjne, w tym np.: afazja, dysartria czy zaburzenia połykania, mogą być wynikiem różnorodnych uszkodzeń mózgu. Do takich zaburzeń zalicza się np.: udar, uraz głowy, guzy mózgu czy choroby neurodegeneracyjne. Terapia neurologopedyczna ma na celu przywrócenie, utrzymanie lub maksymalizację funkcji komunikacyjnych. Zdobywanie tych umiejętności odbywa się poprzez zrozumienie mechanizmów neurologicznych leżących u podstaw tych zaburzeń.

Diagnoza i ocena: neurologopedzi przeprowadzają szczegółową diagnozę, oceniając zarówno zdolności językowe, jak i komunikacyjne pacjenta.
Indywidualizacja terapii: na podstawie diagnozy terapeuta opracowuje spersonalizowany plan terapeutyczny, uwzględniający specyficzne potrzeby i cele pacjenta.
Rehabilitacja mowy: terapia neurologopedyczna koncentruje się na poprawie płynności mowy oraz artykulacji. Obejmuje nie tylko ćwiczenia nadawania mowy, ale również szeroko pojętego rozumienia wypowiedzi językowych.
Trening komunikacji alternatywnej i wspomagającej (AAC): przypadku pacjentów, którzy mają trudności w werbalnym porozumiewaniu się. Terapeuci mogą wprowadzić strategie i narzędzia wspomagające komunikację, takie jak tablice komunikacyjne czy urządzenia AAC
Terapia połykania: ze względu na licznie występujące trudności w zakresie spożywania pokarmów, napojów (w tym gryzienia, żucia, prawidłowego połykania) neurologopedzi wspierają pacjentów w poprawie funkcji połykania poprzez odpowiednie ćwiczenia i strategie miofunkcjonalne.

Jak pracujemy?

Terapia neurologopedyczna wykorzystuje różnorodne metody i techniki. Dostosowane są do indywidualnych potrzeb pacjenta oraz rodzaju zaburzeń. Najczęściej stosowane metody obejmują przede wszystkim:

Ćwiczenia artykulacyjne i fonacyjne: niewątpliwie pomagają one w poprawie artykulacji dźwięków mowy oraz jakości głosu. Są one najczęściej pierwszym etapem terapii.
Trening rozumienia mowy: obejmuje ćwiczenia słuchowe i werbalne mające na celu poprawę zdolności rozumienia mowy. W zależności od potrzeb pacjenta – obejmuje rozumienie słów/zdań/wypowiedzi złożonych.
Trening czytania i pisania: w przypadku pacjentów z zaburzeniami czytania i pisania, terapeuci mogą wprowadzić strategie wspomagające rozwój tych umiejętności.
Stymulacja językowa: polega na korzystaniu z różnorodnych technik i materiałów mających na celu stymulowanie aktywności językowej u pacjenta.
Trening funkcji połykania: neurologopedzi mogą wykorzystywać ćwiczenia sensoryczne oraz techniki rehabilitacyjne w celu poprawy funkcji połykania (zarówno śliny, jak i pokarmów, napojów). Proponowane ćwiczenia miofunkcjonalne są niejednokrotnie bazą do dalszego postępowania terapeutycznego, a systematyczne ich wykonywanie warunkuje poprawę funkcjonowania pacjenta.

Kiedy terapia neurologopedyczna?

Terapia neurologopedyczna znajduje zastosowanie w przypadku różnorodnych zaburzeń komunikacyjnych i neurologicznych, w tym:

Afazji: zaburzenia polegającego na trudnościach w rozumieniu i/lub produkowaniu mowy, często spowodowanym uszkodzeniami mózgu
Apraksji mowy: trudnościach w wykonywaniu celowych ruchów niezbędnych do produkcji mowy, często występujące po udarze lub urazie mózgu
Chorób neurodegeneracyjnych: Terapia neurologopedyczna w tym przypadku może być pomocna w podtrzymywaniu umiejętności komunikacji werbalnej, co bywa stopniowo ograniczane w przypadku chorób takich jak: choroba Parkinsona czy stwardnienie zanikowe boczne
Zaburzeń połykania: pacjenci z zaburzeniami połykania, wynikającymi np. z udaru lub choroby neurodegeneracyjnej, mogą korzystać z terapii neurologopedycznej w celu poprawy funkcji połykania i uniknięcia powikłań.

Znaczenie terapii neurologopedycznej

Terapia neurologopedyczna odgrywa kluczową rolę w procesie rehabilitacji osób z zaburzeniami komunikacyjnymi spowodowanymi m. in. uszkodzeniami mózgu, najczęściej stanowi jej integralną część. Dzięki zindywidualizowanym podejściom terapeutycznym oraz skutecznym metodom rehabilitacji, neurologopedzi pomagają pacjentom w osiągnięciu większej niezależności. Terapia wpływa również na poprawę jakości życia oraz reintegracji społecznej. Wczesna interwencja neurologopedyczna może znacząco wpłynąć na efektywność procesu rehabilitacyjnego oraz minimalizację trudności funkcjonalnych. Wspieranie dostępu do wysokiej jakości terapii neurologopedycznej jest kluczowe dla promowania samodzielności i jakości życia osób dotkniętych zaburzeniami neurologicznymi.

Masz pytanie lub coś Cię niepokoi?

Śmiało skontaktuj się z nami!